Bij Time-Division Multiplexing(TDM) en Time-Division Multiple Access (TDMA) wordt aan een groep gebruikers gezamenlijk één radiokanaal toegewezen. Iedere individuele gebruiker krijgt periodiek een deel van de tijd tot zijn beschikking. Hierdoor kan deze techniek niet voor analoge systemen worden gebruikt. De toepassing van TDMA vloeit dan ook voort uit de toenemende trend naar digitalisering.
De tijd wordt opgedeeld in zich herhalende frames. Ieder tijdframe bevat een aantal tijdsleuven (`time slots'). Iedere gebruiker krijgt een eigen tijdsleuf toegewezen. Een tijdsleuf bevat op zijn beurt een aantal bits voor synchronisatie, de data en een `guard time' om eventuele tijdverschillen tussen de gebruikers te kunnen opvangen. Een probleem bij mobiele communicatie is dat de mobiele stations zich niet allemaal even ver van het basisstation bevinden. De guard time is dus ook nodig om het verschil in propagatie-tijd te kunnen opvangen.
|
|
Omdat de gebruiker zijn informatie slechts in een deel van de tijd kan uitzenden, zal hierdoor de bitsnelheid moeten toenemen. Als in een systeem met acht tijdsleuven een kwart van de bits voor synchronisatie en guard time worden gebruikt, zal de bitsnelheid dus met een factor 10 moeten toenemen. Om bij de ontvanger een bepaalde energie per bit te bereiken, zal het zendvermogen dus ook met een factor 10 moeten toenemen.
Voor het maken van een full-duplex-kanaal kunnen bij TDMA twee technieken worden toegepast: Time-Division Duplexing (TDD) en Frequency-Division Duplexing (FDD). Bij TDD wordt zenden en ontvangen in de tijd van elkaar gescheiden. Bij FDD wordt gebruik gemaakt van aparte frequenties voor zenden en ontvangen. Door de tijdstippen voor zenden en ontvangen verschillend te kiezen kan het duplex-filter hier worden vermeden.