Multiplexen en meervoudige toegang zijn allebei technieken voor gemeenschappelijk gebruik van een transmissiekanaal (bijvoorbeeld een frequentieband). Er is echter een subtiel verschil tussen beide. Als verschillende gebruikers elk afzonderlijk toegang hebben tot het transmissiekanaal, spreekt men van meervoudige toegang (`multiple access'); er wordt dan vanuit meerdere punten naar één punt gezonden. Men spreekt van multiplexen als een aantal informatiesignalen worden gebundeld tot één samengesteld signaal; dan wordt vanuit één punt naar meerdere punten gezonden. Dit samengestelde signaal wordt gemoduleerd op één draaggolffrequentie (carrier). Beide technieken kunnen eventueel in één systeem gecombineerd worden gebruikt.
Bij mobiele communicatie worden verschillende mobiele gebruikers door één basisstation bediend. De gebruikers moeten ieder individueel toegang hebben tot de frequentieband om contact te leggen met het basisstation. Hier is dus sprake van meervoudige toegang. Het basisstation daarentegen kan de informatie voor verschillende gebruikers bij elkaar nemen en in één keer verzenden. Hier is dus sprake van multiplexen, eventueel gecombineerd met meervoudige toegang.
Er zijn 3 verschillende manieren om één transmissiekanaal door meerdere gebruikers te laten delen. Het transmissiekanaal kan in kleine frequentiekanalen worden opgedeeld (FDMA), het transmissiekanaal kan in de tijd worden gedeeld (TDMA) en er kan gebruik gemaakt worden van verschillende coderingen (CDMA).