IEEE 802.11

IEEE 802.11 is een Amerikaanse standaard voor Radio LAN. De oorspronkelijke standaard maakt gebruik van de voor algemene doeleinden, wereldwijd, beschikbare band voor Short Range Devices lopend van 2400 tot 2483,5 MHz. De standaard kent zowel mogelijkheden voor infrastructure based networks als voor ad-hoc netwerken. De standaard staat beter bekend onder de naam Wi-Fi.

De oorspronkelijke standaard kent twee uitvoeringsvormen. Eén die gebruik maakt van Direct Sequence, en één die gebruik maakt van Frequentie Hopping. Beide standaarden kennen een maximale bitsnelheid van 1 of 2 Mbit/s.

IEEE 802.11b
In 1999 is een uitbreiding van de standaard gekomen, 802.11b. Met deze standaard zijn hogere datasnelheden, tot 11 Mbit/s, mogelijk. De datasnelheid kan naar beneden worden bijgesteld naar 5.5, 2 of 1 Mbit/s als de kwaliteit van de verbinding verslechterd. De 802.11b standaard maakt gebruik van direct sequence.

IEEE 802.11g
In 2003 is de IEEE 802.11g variant gepubliceerd. Met deze standaard zijn nog hogere datasnelheden tot 54 Mbit/s mogelijk. Deze snelheid kan echter alleen gehaald worden als de gebruiker zich in de onmiddelijke nabijheid van het toegangspunt bevindt. Als de afstand groter wordt, en dus de kwaliteit van de verbinding verslechterd, wordt de bitsnelheid automatisch naar beneden bijgesteld.

IEEE 802.11a en IEEE 802.11h
IEEE 802.11a is een uitbreiding van de standaard die gebruik maakt van de 5 GHz band. Deze mag in zijn oorspronkelijke vorm echter in grote delen van de wereld, waaronder Europa, niet worden gebruikt omdat niet is voldaan aan een aantal technische voorzieningen, te weten transmit power control en dynamische frequentietoewijzing, die nodig zijn om de andere gebruikers van de 5 GHz band niet teveel te storen. Deze toevoegingen zijn ondergebracht in IEEE 802.11h.
In de 5 GHz band is de 5150 - 5350 MHz band beschikbaar voor in-huis gebruik met een maximaal vermogen van 200 mW. In de 5470-5725 MHz band is een hoger vermogen toegestaan, van 1 Watt. Dit deel van de band mag ook buiten worden gebruikt.

IEEE 802.11e
IEEE 802.11e defineert Quality of Service aspecten. Deze toevoeging is met name relevant voor toepassingen die gevoelig zijn voor tijdvertragingen, zoals spraak en streaming van audio en video.

IEEE 802.11n
IEEE 802.11n is een standaard die de de datasnelheid nog verder verhoogt. Het doel is om de datasnelheid te verhogen tot 600 Mbit/s. Deze datasnelheid wordt bereikt door radiokanalen samen te voegen, dit wordt channel bonding genoemd, en door gebruik te maken van geavanceerder antennes (MIMO). De 802.11n standaard is in oktober 2009 goedgekeurd.

IEEE 802.11r
IEEE 802.11r voegt ondersteuning voor roaming toe aan de standaard. Dit maakt naadloze overgang van het ene naar het andere basisstation (handover) mogelijk in grotere gebieden met WiFi dekking.

IEEE 802.11z
IEEE 802.11z definieert een mechanisme om data uit te wisselen tussen twee Wi-Fi apparaten in een Wi-Fi netwerk zonder tussenkomst van het toegangspunt.

IEEE 802.11ac Gigabit Wi-Fi
IEEE 802.11ac Gigabit Wi-Fi is een standaard die de snelheid in de 5 GHz band nog verder verhoogt. In deze band zijn meer kanalen met een betere scheiding beschikbaar dan in de 2,4 GHz band. IEEE 802.11ac maakt het mogelijk om kanalen samen te voegen tot een 80 MHz kanaal en zelfs 160 MHz kanaal onder specifieke omstandigheden. Verder maakt IEEE 802.11ac gebruik van MIMO en een meer geavanceerdere datacodering. Met IEEE 802.11ac zijn snelheden van maximaal 1,7 tot wel 6,93 Gbit/s mogelijk.

IEEE 802.11ad
IEEE 802.11ad is een standaard om draadloos consumentenelectronica en computerapparatuur met elkaar te verbinden. IEEE 802.11ad werkt in de 60 GHz band en werkt alleen over zeer korte afstanden als "kabelvervanger". In deze band zijn zeer hoge snelheden tot wel 7 Gbit/s mogelijk.