Mobilofonie is een vorm van mobiele communicatie ten behoeve van communicatie in een besloten gebruikersgroep. Over het algemeen wordt hierbij verbinding onderhouden tussen een bedrijf en een aantal buitenmedewerkers. De communicatie geschiedt vanaf een vaste post, de centrale of meldkamer, met de mobiele gebruikers. Deze kunnen gebruik maken van een mobilofoon die vast in het voertuig is ingebouwd of eventueel gebruik maken van een portofoon, een losse draagbare zend-ontvanger.
Belangrijke kenmerken van mobilofonie zijn:
Een speciale eis kan bijvoorbeeld een apart zogenaamd calamiteitenkanaal zijn. Hierbij wordt de centrale post “in relais” gezet: alles wat op de centrale post binnenkomt wordt meteen weer uitgezonden. Op deze manier hebben alle mobiele stations die op dit kanaal hebben afgestemd onderling contact met elkaar. Iedereen kan elkaar horen op dit kanaal.
Meestal is alleen half duplex verkeer mogelijk; gelijktijdig zenden en ontvangen is niet mogelijk, er kan alleen worden gezonden of worden ontvangen. Om van ontvangen op zenden over te gaan moet een knop op de microfoon worden ingedrukt. Dit staat ook wel bekend onder de naam "Push to Talk".
Oorspronkelijk werd mobilofonie alleen gebruikt voor spraak. Tegenwoordig wordt mobilofonie ook steeds meer voor datacommunicatie gebruikt.
Mobilofonie kent twee verschillende uitvoeringsvormen: