AM

Amplitude Modulatie is een vorm van analoge modulatie waarbij het analoge ingangssignaal op een draaggolf wordt gezet door de amplitude hiervan te variëren.

De term wordt daarnaast veel gebruikt om de AM-omroep mee aan te geven.

Bij AM bestaat het uiteindelijke signaal uit:

• draaggolf (f_c)
• bovenzijband
• onderzijband

Zie hiervoor onderstaand plaatje.

De zijbanden van een AM-signaal

Een relatief groot deel van het zendvermogen gaat bij AM zitten in het versturen van de draaggolf (waar geen informatie in zit) en de informatie wordt dubbel verstuurd. De bandbreedte van een AM-signaal is dan ook gelijk aan tweemaal de hoogst voorkomende frequentie in het informatiesignaal (f_m). Om deze nadelen tegen te gaan zijn er dan ook varianten van amplitudemoduatie ontwikkeld waarbij de draaggolf niet wordt meegezonden (dsb: dubbel zijband) of waarbij alleen één van de zijbanden (SSB: single sideband) wordt verstuurd.

Amplitduemodulatie is de oudste vorm van modulatie die al vanaf het ontstaan van de radio wordt gebruikt. Een AM-zender en ontvanger zijn dan ook relatief eenvoudig van opzet. Tegenover het voordeel van eenvoudige apparatuur staan drie belangrijke nadelen:

• Relatief grote bandbreedte,
• Relatief veel vermogen nodig,
• Grote mate van storingsgevoeligheid.

De grote mate van storingsgevoeligheid bij AM wordt veroorzaakt door het feit dat de meeste storingen ook zorgen voor variatie van de amplitude van het ontvangen signaal.

Klik op onderstaande knop voor een demonstratie van AM.